معارف بوک

شده است تفاوت بارز دارند. خداوند، در اين دو آيه مى فرمايد:
«وَمَساكِنَ طَيِّبَة فى جَنّاتِ عَدْن.»(1)
[و جايگاهها و مسكنهاى پاكيزه در بهشتى كه جايگاه و اقامتگاه براى زندگى انسان است].
در اين دو آيه هم از تعبير مسكن و هم از تعبير عدن كه به معنى اقامتگاه و جاى زندگى است استفاده شده و علاوه بر آن دو از تعبير جنّات نيز كه در آيات فراوان ديگرى به كار رفته است در اين دو آيه نيز بهره گيرى شده است.
در چند آيه نيز آمده است كه بهشتيان لباسهاى زيبايى دارند و از اين حقيقت با تعابير مختلف سخن به ميان كشيده يك جا مى گويد:
«وَيَلْبَسُونَ ثِيابَاً خُضْراً مِنْ سُنْدُس وَاِسْتَبْرَق.»(2)
[و لباسهاى سبز از جنس حريرى و ديبا مى پوشند].
در جاى ديگرى مى گويد:
«وَيَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُس وَاِسْتَبْرَق مُتَقابِلينَ.»(3)
[لباسهايى از جنس حرير و ديبا پوشيده روبروى هم مى نشينند].
و در جاى سوّمى چنين آمده است كه:
«عالِيَهُمْ ثِيابُ سُنْدُس خُضْر وَاِسْتَبْرَق.»(4)
[بر تنشان لباسهايى از حرير سبز و ديبا هست].
از مجموعه آيات فوق مى توان دريافت كه استفاده از لباس و مسكن هم در اين جهان و هم در جهان آخرت، براى انسان پيش بينى شده است و لذّت بردن از آن مثل ساير لذّتهاى ديگر جنبه فطرى دارد. اين نيازها نيازهايى طبيعى هستند و خدا انسان را به گونه اى آفريده است كه اين نيازها را احساس مى كند و از تأمين آنها لذّت