معارف بوک

وَیُوحِی اللَّهُ اِلَى جَوَارِحِهِ وَاِلَى بِقَاعِ الْأَرْضِ أَنِ اکْتُمِی عَلَیْهِ ذُنُوبَهُ فَیَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ حِینَ یَلْقَاهُ وَلَیْسَ شَیْءٌ یَشْهَدُ عَلَیْهِ بِشَیْءٍ مِنَ الذُّنُوبِ؛ هنگامى که کسى از بندگان خدا توبه نصوح کند (توبه اى که در آن بازگشت به گناه نباشد) خداوند او را دوست مى دارد و گناه گذشته او را مى پوشاند. راوى که از یاران امام صادق (علیه السلام) است، عرض مى کند: چگونه مى پوشاند؟ امام (علیه السلام) مى فرماید: آن را از خاطر فرشتگانى که مأمور نوشتن اعمال او بودند محو مى کند و به جوارح و اعضاى او و همچنین زمینى که بر آن گناه کرده دستور مى دهد که گناهان او را مستور دارند، درنتیجه روز قیامت، هنگامى که خداوند متعال او را ملاقات مى کند هیچ گواهى نیست که به گناهان او گواهى دهد».(300)
امام (علیه السلام) سپس در آخرین جمله این دعا عرضه مى دارد: «خداوندا! تو نسبت به کسانى که تو را مى خوانند مهربانى و نسبت به کسانى که تو را ندا مى دهند، اجابت کننده اى»؛ (اِنَّکَ رَحِیمٌ(301) بِمَنْ دَعَاکَ، وَمُسْتَجِیبٌ لِمَنْ نَادَاکَ).
«نادا» از ماده «نداء» مى باشد که به گفته راغب در مفردات، بلند کردن صدا و آشکار ساختن آن است، ولى در بسیارى از موارد درمورد سخنى است که از فاصله دور گفته مى شود، چه این دور از نظر مقام باشد، مانند: (یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ)(302 ) که اشاره به دورى آن ها (کافران) از خداست و چه دورى از نظر تصور (واظهار خضوع)، مانند آنچه درباره پیغمبران در قرآن مجید آمده است (وَزَکَرِیَّا اِذْ نَادَى رَبَّهُ).(303 )