صفحه ١٣٩

بخش پنجم

9. وَنَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى، وَالْمُصِیبَةِ الْکُبْرَى، وَأَشْقَى الشَّقَاءِ، وَسُوءِ الْمَآبِ، وَحِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَحُلُولِ الْعِقَابِ.

10. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَعِذْنِی مِنْ کُلِّ ذَلِکَ بِرَحْمَتِکَ وَجَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
ترجمه
9. خداوندا! به تو پناه مى بریم از حسرت و ندامت عظیم (روز قیامت) و از مصیبت بزرگ آن روز و از بدترین شقاوت ها و از سرانجام بد و محروم ماندن از ثواب و گرفتار شدن در کیفر و عقاب.
10. خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از تمام این ها (که عرضه داشتم) به رحمت خود پناه ده و برکنار دار و نیز همه مردان و زنان مؤمن را، اى مهربان ترین مهربان ها!

شرح و تفسیر
حسرت عظیم روز قیامت
امام (علیه السلام) در این بخش از دعا از چیزهایى به خدا پناه مى برد که همه آن ها مربوط به قیامت و حوادث سخت آن روز است؛ نخست عرضه مى دارد: «خداوندا! به تو پناه مى بریم از حسرت و ندامت بزرگ»؛ (وَنَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى).
«حسرت» از ماده «حسر» (بر وزن قصر) به معناى غم و اندوه و تأسف بر چیزى است که از دست رفته است. راغب در مفردات مى گوید: این واژه در اصل