دعاى نهم: درخواست آمرزش
وَکَانَ مِن دُعَائِهِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)
فِی الْإِشْتِیَاقِ اِلَى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلَّ جَلالُهُ
از دعاهاى آن حضرت است که در مقام اشتیاق به درخواست آمرزش از خداوند متعال عرضه داشته است.
دعا در یک نگاه
همان گونه که از عنوان دعا پیداست، هدف آن، رسیدن به آمرزش الهى از طریق توبه از گناه و ترک اصرار بر معصیت است و از آن جا که اصرار بر معاصى و ترک توبه عواملى دارد، آن حضرت به سراغ ریشه هاى آن مى رود تا آن را ریشه کن سازد.
ازجمله از خدا یارى مى طلبد که بر سر دو راهى دین و دنیا ـ به یارى خداوند ـ دنیا را مقدم ندارد و همچنین توبه را بر نقصان در دین وسَخَط الهى مقدم شمارد.
سپس به دو عامل دیگر اشاره مى کند که یکى از آن دو نفس اماره است، همان نفس سرکشى که اجازه توبه به انسان نمى دهد و او را به اصرار بر گناه وامى دارد. امام (علیه السلام) از خدا مى خواهد که به یارى او، از شر نفس اماره در امان بماند.
و عامل دیگر، ضعف ذاتى انسان دربرابر جاذبه هاى شدید گناه است. امام (علیه السلام)