چیزى با دیگرى است، ولى «لَمَم» به معناى نزدیک شدن به گناه مى باشد و بر گناهان صغیره نیز اطلاق مى شود و «مُلِمَّة» به معناى حوادث سختى است که به سراغ انسان مى آید و از این تعبیرات استفاده مى شود که این واژه معانى متعددى دارد و منظور در این دعا همان حوادث سخت و ناگوار است.
و به نظر مى رسد که تفاوت «مُهِمَّة» با «مُلِمَّة» این باشد که «مُهِمَّة» به حادثه غم انگیز گفته مى شود و«مُلِمَّة» به هر حادثه شدید وحشتناک و نگران کننده.
و «کرب» در اصل به معناى شدت و قوت است و به همین مناسبت به غم و اندوه شدید نیز کرب گفته شده و نیز ممکن است تفاوت آن با مهمّه و ملمّه از این نظر باشد که غم و اندوه همیشه براثر حادثه اى نیست، ممکن است به واسطه از دست دادن چیزى یا بیم از حدوث حادثه اى باشد.
دعا در یک نگاه
این دعا همان گونه که از عنوانش پیداست در مواردى مورد توجه امام (علیه السلام) قرار مى گرفت که مشکل مهمى در زندگى پیدا مى شد و به تمام کسانى که گرفتار مشکلات مهمى مى شوند این دعا را مى آموزد.
در بخش اوّل دعا سخن از قدرت خدا براى حل همه مشکلات و برطرف کردن همه ناراحتى هاست و این که خداوند بر هر چیزى قادر است، هرگاه مشیت او به چیزى تعلق گیرد انجام مى شود، سپس نتیجه مى گیرد حال که چنین است تنها خداست که براى حل مشکلات باید دست به دامان لطف او دراز کرد.
در بخش دوم، امام (علیه السلام)، مشکلات و حوادث تلخى را که براى او روى داده است به صورت اجمالى به پیشگاه خدا عرضه مى دارد و اضافه مى کند که براى حل آن ها هیچ راهى جز اراده و خواست تو نیست، تویى که گره مشکلات را مى گشایى و درد و رنج ها را برطرف مى سازى.