دعاى یازدهم: حسن عاقبت
وَکَانَ مِن دُعَائِهِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)
بِخَوَاتِمِ الْخَیْرِ
از دعاهاى آن حضرت است که در آن از خداوند حسن عاقبت را مى طلبد
دعا در یک نگاه
امام (علیه السلام) در این دعا نخست خداوند را با اوصاف کمال و جمالش توصیف مى کند و مقام معرفتش را آشکار مى سازد؛
سپس از خداوند تقاضاى اطاعت کامل مى کند و به طور ویژه سلامت در فراغت را که از مهم ترین مسائل زندگى انسان است از درگاهش مى طلبد؛
آنگاه نامه اعمالى پر از حسنات و خالى از سیئات از خدا مى خواهد؛
و سرانجام حسن عاقبت، از پیشگاهش تقاضا مى کند آن هم با توبه اى که پس از آن هرگز گناهى نباشد. مفهومش این است که حسن عاقبت در صورت تحقق مراحل قبلى که در این دعا آمده، میسر مى شود و الا تقاضاى چنین نعمت مهمى بدون آن مقدمات بسیار مشکل است.