معارف بوک

شرح و تفسیر
بیمارى از نگاه دیگر
امام (علیه السلام) در این بخش از دعا از زاویه دیگرى به بیمارى ها نگاه مى کند و از خداوند ده چیز را درخواست مى نماید: نخست مسأله رضایت به رضاى خداست و دوست داشتن آنچه او دوست مى دارد: «خداوندا! بر محمد و آلش درود فرست وآنچه را براى من راضى شدى، محبوب من گردان!»؛ (اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَحَبِّبْ اِلَیَّ مَا رَضِیتَ لِی).
روشن است که انسان، گاه از چیزى نفرت دارد، ولى به خاطر فرمان خدا، آن را تحمل مى کند، مانند آنچه در این آیه شریفه آمده است: (وَعَسى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَهُوَ خَیْرٌ لَکُم)؛ «چه بسا چیزى را خوش نداشته باشید، حال آن که خیر شما در آن است».(486)
ولى گاه به جایى مى رسد که آن را محبوب خود مى داند، چون خداوند آن را پسندیده و براى او مقدر فرموده و این مقام عارفان و صالحان است که حب و بغضشان تابع خواست خداست.
و در دومین تقاضا عرضه مى دارد: «خداوندا! آنچه را که از مشکلات بیمارى بر من وارد شده، آسان کن!»؛ (وَیَسِّرْ لِی مَا أَحْلَلْتَ بِی).
آسان شدن این مشکلات از دو راه ممکن است: نخست این که تحمل انسان زیاد شود، و دیگر این که بیمارى تخفیف پیدا کند، و ممکن است هر دو معنا در این عبارت اراده شده باشد.
سپس امام (علیه السلام) در سومین و چهارمین درخواست عرضه مى دارد: «خداوندا! مرا از آلودگى به گناهانى که در گذشته انجام داده ام پاک کن و شرّ آنچه را در