بخش دوم
3. یَا غَنِیَّ الْأَغْنِیَاءِ، هَا نَحْنُ عِبَادُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ، وَأَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ اِلَیْکَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِکَ، وَلا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِکَ، فَتَکُونَ قَدْ أَشْقَیْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِکَ، وَحَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَکَ.
4. فَاِلَى مَنْ حِینَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْکَ، وَاِلَى أَیْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِکَ، سُبْحَانَکَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِینَ أَوْجَبْتَ اِجَابَتَهُمْ، وَأَهْلُ السُّوءِ الَّذِینَ وَعَدْتَ الْکَشْفَ عَنْهُمْ.
5. وَأَشْبَهُ الْأَشْیَاءِ بِمَشِیَّتِکَ، وَأَوْلَى الاُْمُورِ بِکَ فِی عَظَمَتِکَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَکَ، وَغَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِکَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا اِلَیْکَ، وَأَغْنِنَا اِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَیْنَ یَدَیْکَ.
ترجمه
3. اى کسى که از همه بى نیازان بى نیازترى! این ماییم، بندگان تو، که در پیشگاهت حاضریم. من فقیرترین فقیران به درگاه تو هستم، حال که چنین است فقر و نیاز ما را با بى نیازى خود جبران کن و امید ما را از لطف و احسانت قطع مکن! (اگر امید ما را از کرم خود قطع کنى) کسى را بدبخت کردى که از تو سعادت خواسته و کسى را محروم کرده اى که تقاضاى فضل و بخشش تو را نموده است.
4. «(اگر ما از فضل و کرم تو بهره مند نشویم) پس چگونه از تو روى بگردانیم و به سراغ چه کسى برویم؟ خداوندا! منزهى تو، ما همان مضطرانى هستیم که اجابت دعاى آن ها را بر خود لازم کرده اى و ما همان گرفتارانى هستیم که وعده برطرف کردن گرفتارى شان را داده اى.