دعاى دوازدهم: درخواست توبۀ خالصانه
وَکَانَ مِن دُعَائِهِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)
فِی الْإِعْتِرَافِ وَطَلَبِ التَّوْبَةِ اِلَى اللَّهِ تَعَالَى
ازجمله دعاهاى آن حضرت است هنگام اعتراف به گناه و تقاضاى توبه از خداوند متعال
دعا در یک نگاه
این دعا که به عنوان اعتراف و طلب توبه از پیشگاه پروردگار معروف شده، مجموعه منسجمى است که بر چند محور دور مى زند :
نخست، سخن از حجاب هایى است که انسان را از خدا دور مى سازد، سپس اشاره به امیدها و آرزوها براى برطرف شدن این حجاب هاست.
در بخش دیگرى، امام (علیه السلام) به نعمت هاى الهى وگناهانى که انجام شده است اقرار و اعتراف مى کند که هر دو اعتراف مکمل یکدیگرند.
در بخش دیگر، سخن از توبه خالصانه و طلب غفران از درگاه خدا و سپس سخن از چگونگى توبه خالصانه از گناه است که امام (علیه السلام) روش آن را در دعاى خود مى آموزد.
و در پایان با خضوع در پیشگاه حق و تقاضاى قضاى حاجات و طلب غفران، دعا را پایان مى دهد.