بخش دوم
5. وَقَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَأَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ.
6. وَبِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَبِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ اِلَیَّ.
7. فَلا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَلا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَلا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَلا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَلا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَلا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ.
ترجمه
5. پروردگارا! مشکلاتى براى من پیش آمده که مرا ناتوان ساخته و حوادثى بر من وارد شده که تحمل آن مرا به ستوه آورده است.
6. (خداوندا!) با قدرتت این امور (ناگوار و دردناک) را بر من وارد کرده اى و با سیطره خود آن را متوجه من ساخته اى.
7. بنابراین، غم و اندوهى را که تو بر ما وارد ساخته اى دیگرى نمى تواند از میان بردارد و مشکلات و حوادث دردناکى که متوجه ما ساخته اى غیر تو نمى تواند برطرف سازد و آنچه را تو ببندى هیچ کس نمى تواند بگشاید، و مشکلى را که تو به سوى ما بگشایى کسى نمى تواند جز تو از آن جلوگیرى کند و کارى را که تو مشکل ساخته اى کسى نمى تواند آسان کند و آن کس را که تو یارى اش نکنى هیچ کس نمى تواند یارى کند.
شرح وتفسیر
گشودن گره مشکلات ما به دست توست
امام (علیه السلام) در این بخش بعد از اعتراف به قدرت خداوند براى حل همه