صفحه ٢٧٣

بخش چهارم

11. مَا أَنَا بِأَعْصَى مَنْ عَصَاکَ فَغَفَرْتَ لَهُ، وَمَا أَنَا بِأَلْوَمِ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَیْکَ فَقَبِلْتَ مِنْهُ، وَمَا أَنَا بِأَظْلَمِ مَنْ تَابَ اِلَیْکَ فَعُدْتَ عَلَیْهِ.

12. أَتُوبُ اِلَیْکَ فِی مَقَامِی هَذَا تَوْبَةَ نَادِمٍ عَلَى مَا فَرَطَ مِنْهُ، مُشْفِقٍ مِمَّا اجْتَمَعَ عَلَیْهِ، خَالِصِ الْحَیَاءِ مِمَّا وَقَعَ فِیهِ.

13. عَالِمٍ بِأَنَّ الْعَفْوَ عَنِ الذَّنْبِ الْعَظِیمِ لا یَتَعَاظَمُکَ، وَأَنَّ التَّجَاوُزَ عَنِ الْإِثْمِ الْجَلِیلِ لا یَسْتَصْعِبُکَ، وَأَنَّ احْتِمَالَ الْجِنَایَاتِ الْفَاحِشَةِ لا یَتَکَأَّدُکَ، وَأَنَّ أَحَبَّ عِبَادِکَ اِلَیْکَ مَنْ تَرَکَ الْإِسْتِکْبَارَ عَلَیْکَ، وَجَانَبَ الْإِصْرَارَ، وَلَزِمَ الْإِسْتِغْفَارَ.

14. وَأَنَا أَبْرَأُ اِلَیْکَ مِنْ أَنْ أَسْتَکْبِرَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ أُصِرَّ، وَأَسْتَغْفِرُکَ لِمَا قَصَّرْتُ فِیهِ، وَأَسْتَعِینُ بِکَ عَلَى مَا عَجَزْتُ عَنْهُ.
ترجمه
11. خداوندا! من معصیت کارترین بندگانِ گنهکار تو نیستم که او را آمرزیده اى و نه زشت کارترین گنهکارى که بعد از گناه در مقام عذرخواهى برآمده و عذرش را پذیرفته اى و نه ستمکارترین کسى که به سوى تو آمده و توبه کرده و مشمول عفو و احسانت شده است.
12. خداوندا! در این جایگاهم به درگاهت توبه مى کنم، توبه کسى که از اعمالى که به آن اقدام کرده و از اندوخته هایى که فراهم ساخته بیمناک است و از حالتى که در آن قرار گرفته کاملاً شرمنده است.
13. و کسى که مى داند عفو گناهان بزرگ نزد تو بزرگ نیست و گذشت از