نیست (و تو را در تنگنا قرار نمى دهد) و دربرابر قدرت بى انتهاى تو مشکلى ایجاد نمى کند و درمقابل حلم بى پایانت براى تو سخت نیست و دربرابر بخشش هاى فراوانت که آیات تو بر آن دلالت دارد، بر تو سخت و سنگین نیست؛ (خداوندا! اگر من این همه تقاضا از تو دارم به خاطر این است که) تو هر کارى را بخواهى مى توانى انجام دهى و هر چه اراده کنى حکم مى فرمایى و به یقین، تو بر همه چیز توانایى.
شرح و تفسیر
تقاضاهاى ده گانه
امام (علیه السلام) در این بخش از دعا که درواقع نوعى نتیجه گیرى از تمام جمله هاى قبل است، ده تقاضا از خدا دارد :
نخست عرضه مى دارد: «خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از ارتکاب گناهان حفظ کن!»؛ (اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَقِنِی مِنَ الْمَعَاصِی).
البته منظور این نیست که ما را به اجبار از گناهان برهان، بلکه توفیق ده که عوامل آن را فراهم سازیم، عواملى مانند دوستان سالم، مجالس نیکان، حضور قلب در نمازها، پرهیز از غذاى مشکوک و مانند آن.
سپس عرضه مى دارد: «مرا پیوسته به اطاعت فرمانت مشغول دار!»؛ (وَاسْتَعْمِلْنِی بِالطَّاعَةِ).
در این جا نیز منظور، توفیق فرمانبردارى خدا و فراهم ساختن اسباب اطاعت است، که یکى از مهم ترین اسباب آن، افزایش معرفت و تقویت ایمان و توجه به مبدأ و معاد است.
جالب این است که امام (علیه السلام) نخست، پاک شدن از معاصى را تقاضا مى کند و بعد آراسته شدن به اطاعات را و این شبیه چیزى است که عرفا و علماى اخلاق