بخش دوم
5. اللَّهُمَّ وَاِنَّکَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَعَلَى الْوَهْنِ بَنَیْتَنَا، وَمِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلا حَوْلَ لَنَا اِلاَّ بِقُوَّتِکَ، وَلا قُوَّةَ لَنَا اِلاَّ بِعَوْنِکَ.
6. فَأَیِّدْنَا بِتَوْفِیقِکَ، وَسَدِّدْنَا بِتَسْدِیدِکَ، وَأَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَکَ، وَلا تَجْعَلْ لِشَیْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِی مَعْصِیَتِکَ.
ترجمه
5. خداوندا! تو ما را از ضعف آفریده اى و بر سستى بنیان نهاده اى وآغاز خلقت ما را از آب حقیر و ناچیزى قرار داده اى، بنابراین، حائلى (دربرابر گناه) نداریم مگربه قوّت تو و قوّتى (بر انجام اطاعات) نداریم جز به کمک تو.
6. اکنون که چنین است ما را با توفیق خود مؤیّد بدار و با تقویت خود، قوّت عنایت کن و استوار ساز و چشم دل ما را از آنچه مخالف محبّت توست نابینا کن و هیچ یک از جوارح و اعضاى ما را وارد معصیت خود مکن!
شرح و تفسیر
ما ضعیفیم و از تو توان مى خواهیم
امام (علیه السلام) در این بخش از دعاى خود به یکى دیگر از ریشه هاى گناهان اشاره مى کند و به خدا از آن پناه مى برد و آن، ضعف و ناتوانى انسان در جهات مختلف است که اگر امدادهاى الهى نباشد، کار بر او مشکل مى شود.
عرضه مى دارد: «خداوندا! تو ما را از ضعف آفریده اى و بر سستى بنیان نهاده اى و آغاز خلقت ما را از آب حقیر و ناچیزى قرار داده اى، بنابراین، حائلى