صفحه ٣١٠

«اَلْمالُ وَالْبَنُونَ زينَةُ الحَيوةِ الدُّنْيا»(1) و مال و فرزند را زينت و آرايش زندگى دنيا معرفى مى كند. و چنانكه بيان شد بايد ارزش آنها با مقايسه با ارزشهاى اصيل و اهداف والاتر و بهتر، ارزيابى شود.
ب) در بعضى از روايات، اموال و فرزندان، به عنوان نعمتهائى خداداد براى بشر معرفى شده اند كه اين به تنهايى دليل ارزش اخلاقى آنها نيست؛ ولى، از يك سو، نعمتى است كه زمينه سپاس و شكرگزارى انسان در برابر خدا را فراهم مى كند و از سوى ديگر، استفاده از آنها اگر به انگيزه تقويت براى عبادت و انجام وظيفه باشد، در اين صورت، داراى ارزش مثبت اخلاقى است. آياتى مانند آيه:
«وَاَمْدَدْناكُمْ بِاَمْوال وَبَنينَ وَجَعَلْناكُمْ اَكْثَرَ نَفيراً.»(2)
[شما را (در مقابل دشمن نيرومندتان بخت نصر) بوسيله اموال و فرزندان، كمك كرديم و تعدادتان را بيش از دشمن قرار داديم].
و آيه:
«اَمَدَّكُمْ بِأَنْعام وَبَنينَ.»(3)
[شما را با چارپايان و فرزندان كمك نمود].
در اين آيه چارپايان را ذكر كرده كه نوعى مال است.
ج) در بعضى از آيات وعده مى دهد كه اگر فلان كار را بكنيد، داراى مال و فرزند بيشترى خواهيد شد. از اين وعده الهى، مى توان فهميد كه داشتن مال و فرزند و دوست داشتن آن دو، خود به خود، بد نيست.
از جمله در يكى از اين آيات مى فرمايد:
«فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ اِنَْهُ كانَ غَفّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَيُمْدِدْكُمْ بِاَمْوال وَبَنينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنّات وَيَجْعَلْ لَكُمْ اَنْهاراً.»(4)