معارف بوک

7ـ «وَفُرُش مَرْفُوعَة اِنّا اَنْشَأْناهُنَّ اِنْشاًءً فَجَعَلْنا هُنَّ اَبْكاراً عُرُبَاً اَتْراباً لاَِصْحابِ الَْيمينِ.»(1)
[و بسترهايى برافراشته، همانا (همسرانشان را) آفريديم و آنان را بكر و شوهر دوست و همتاى اصحاب يمين قرار داديم].
8ـ «وَكَواعِبَ اَتْراباً.»(2)  [و نازنينانى همطراز].
از مجموعه آيات مربوطه كه ما در اينجا آنها را در سه دسته تقسيم كرديم چنين استفاده مى شود كه اوّلا در بهشت نيز لذّت جنسى وجود دارد، و ثانياً لذّت مؤمنين در اين زمينه هم از همسران مؤمنى است كه در دنيا داشته اند و هم از حورالعين و موجودات و مخلوقاتى كه بدين منظور خداوند در كمال حسن و زيبايى براى ايشان مى آفريند.
بنابراين، مى توان نتيجه گرفت كه ميل جنسى اختصاص به اين عالم دنيا و نشأة مادّى ندارد و مجموعاً مى توان گفت: اين ميل يك ميل ثابت انسانى و از ابعاد وجودى انسان است كه در دنيا به لحاظ تأمين مصالح اين جهانى و بقاى نسل انسان در روى زمين از اين ميل استفاده مى شود، چنانكه ميل و لذّت از خوردن و آشاميدن نيز در دنيا به لحاظ حفظ وجود، بقا و سلامتى انسان مورد استفاده و بهره بردارى انسان قرار مى گيرد. دو ميل نامبرده در جهان آخرت هم وجود دارد و منشأ التذاذ و بهره مندى انسان در بهشت مى شوند ولى، مسلّماً به لحاظ رشد جسمانى و يا توليد نسل نخواهد بود بلكه، اصل التذاذ از همسران و از تجليّات الهى در آنان مطلوب و مورد نظر خواهد بود.