صفحه ١٨٠

بعد از آن که حجتت بر من تمام شد، و اگر مرا عفو کنى، مقتضاى حلم وجود و کرم توست».(247)
نکته قابل توجه این است که انسان همیشه در معرض لغزش هاست، هر روز که بر او مى گذرد ممکن است دچار لغزش یا لغزش هایى شده باشد و اگر همه آن ها در طول عمر جمع شود، مجازات دردناکى را مى طلبد و آتشى مى افروزد که جز با عفو و فضل و لطف پروردگار خاموش نمى شود.
چه کسى مى تواند بگوید که در تمام عمر و حتى در تمام یک سال، من لغزشى نداشتم؟ بنابراین اگر خدا با عدل خود بخواهد با ما رفتار کند، حساب همه ما روشن است و این جاست که باید پیوسته پناه به عفو و فضل خدا ببریم.
البته توبه راهى براى نجات است، ولى توبه یک شخص، همواره داراى شرایط لازم نیست و همیشه انسان توفیق توبه را پیدا نمى کند.