نمى توان گفت که من براى سال هاى آخر عمرم آماده مى شوم، چرا که سال هاى آخر عمر بر همه پوشیده است و گاهى با یک چشم بر هم زدن همه چیز عوض مى شود، و به گفته ابوالحسن تهامى، شاعر معروف، در آن شعر بسیار بلندش:
حُکْمُ المَنِیَّةِ فِی البَرِیَّةِ جَارِی مَا هذِهِ الدُّنیا بِدَارِ قَرَارِ
بَیْنا تَرَى الإنسانَ فِیْها مُخْبِراً حتّى یُرى خَبَراً مِن الأخْبَارِ
حکم مرگ در تمام انسان ها جارى است و این جهان جاى قرار و ثبات نیست.
در حالى که انسان زنده است و از حوادث مختلف خبر مى دهد ناگهان طومار زندگانى اش پیچیده مى شود و خودش جزء اخبار مى گردد.(193 )
جاى شک نیست که آمادگى براى مرگ یکى از عوامل مهم تربیت انسان است. چرا که همواره او را به نیکى و پاکى و تقوا دعوت مى کند و به همین دلیل عرفا نیز آن را جزء شرایط سیر و سلوک الى الله دانسته اند.
قرآن مجید نیز درباره جمعى از پیامبران بزرگ الهى مى فرماید: (اِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِکْرَى الدَّارِ)؛ «ما آن ها را با خلوص ویژه اى خالص کردیم، که همان یادآورى سراى آخرت بود».(194)