صفحه ٣١٦

شايد بخشيدن فرزند صالحى چون: اسماعيل، اسحاق و يعقوب مصداق همان اجر دنيوى باشد كه در ذيل آيه ذكر شده است. بويژه كه دو سلسله از پيامبران خود را از نسل ابراهيم قرار داده است: يكى انبياء بنى اسراييل از نسل حضرت اسحاقند. دوّم اولاد اسماعيل كه منتهى به پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) مى شوند.
و در آيه سوّمى مى فرمايد:
«وَوَهَبْنا لَهُ اِسْحاقَ وَيَعْقُوبَ نافِلَةً وَكُلاَّ جَعَلْنا صالِحينَ.»
[ما اسحاق را (كه فرزند بىواسطه اش بود) و يعقوب را (كه نوه اش بود) نيز به عنوان بخشش اضافى به او عطا كرديم و همگان را صالح و شايسته قرار داديم].
ز) آياتى داريم حاكى از اين كه خداوند فرزند انسانهاى مؤمن را كه در ايمان از پدرانشان تبعيت كرده اند، در بهشت نيز همراهشان قرار مى دهد.
آنجا كه مى فرمايد:
«وَالَّذينَ آمَنوُا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِايمان اَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُم.»(1)
[آنان كه ايمان آوردند و فرزندانشان، در ايمان پيرويشان نمودند، فرزندانشان را به آنان ملحق كنيم].
البته، فرزندانى كه مؤمن باشند، به هر حال خود به بهشت مى روند؛ ولى، آنچه را كه در اين آيه مطرح شده، همراه بودن با پدران است كه نعمتى است زايد بر نعمت بهشت. از اين رو است كه به دنبالش مى فرمايد: و از پاداش عملشان هيچ نكاهيم.
يا مى فرمايد:
«رَبَّنا وَأَدْخِلْهُمْ جَنّاتِ عَدْن الَّتى وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَاَزْواجِهِم وَذُرِّيّاتِهِم اِنَّكَ اَنْتَ العَزيزُ الْحَكيمُ.»(2)
[فرشتگان درباره مؤمنين دعا مى كنند: پروردگارا، آنان را به همراه پدران، همسران و