صفحه ٣٠٥

گرايش به مال و فرزند
انسان به مال و فرزند، علاقه فراوان دارد. مال و فرزند، در قرآن كريم غالباً، همراه يكديگر مورد توجّه قرار گرفته اند مثل:
«وَاعْلَمُوا أَنَّما اَمْوالُكُمْ وَاَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللّهَ عِنْدَهُ اَجْرٌ عَظيمٌ.»(1)
[و بدانيد كه اموال و فرزندان شما وسيله آزمايش اند و نزد خدا پاداشى بزرگ هست].
«وَما اَمْوالُكُمْ وَلا اَوْلادُكُمْ بِالَّتى تُقَرِّبُكُمْ عَنْدَنا زُلْفى.»(2)
[اين اموال و فرزندان شما نيستند كه شما را در نزد ما مقرّب سازند].
«وَاَمْدَدْناكُمْ بِاَمْوال وَبَنيْنَ وَجَعَلْناكُم اَكْثَرَ نَفيراً.»(3)
[شما را به اموال و فرزندان مدد كرديم و نفراتتان را افزون نموديم].
«اَلْمالُ وَالْبَنُونَ زينَةُ الْحَيواةِ الدُّنْيا وَالْباقِياتُ الصّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ.»(4)
[مال و فرزندان زينت بخش زندگى است و اعمال صالح نزد خدا بهتر است].
در آيات بالا و آيات فراوان ديگرى(5) پيوسته، اين دو چيز مطلوب و مورد علاقه انسان همراه هم ذكر شده، ارزشهاى مثبت و منفى مشتركى براى آن دو مطرح گرديده و با تعابير گوناگون از آن دو ياد شده است. تعابيرى مانند «اموال واولاد»،