معارف بوک

الْعَذَابَ غَلَتْ أَسْعَارُهَا وَقَصُرَتْ أَعْمَارُهَا وَلَمْ تَرْبَحْ تُجَّارُهَا وَلَمْ تَزْکُ ثِمَارُهَا وَلَمْ تَغْزُرْ أَنْهَارُهَا وَحَبَسَ اللَّهُ عَنْهَا أَمْطَارَهَا وَسَلَّطَ عَلَیْهَا أَشْرَارَهَا»؛ «هنگامى که خداوند بر امتى غضب کند و نخواهد عذاب نابود کننده بر آن ها بفرستد، اجناس آن ها گران مى شود و عمرها کوتاه، تجارت ها کساد، میوه جات کم، نهرها کم آب و خداوند باران را از آن ها قطع مى کند و افراد بد را بر آن ها مسلط مى سازد».(590)
و کیفیت آن را چنین بیان مى کند: مانند نماز عید است که داراى قنوت هاى متعددى است با این تفاوت که به جاى قنوت هاى عید، قنوت هایى مى خوانند که در آن تقاضاى فرستادن باران مى کنند و از دعاها، هر دعایى را که میسّر شود مى توانند بخوانند، و الّا آنچه را در اخبار اهل بیت: آمده است انتخاب کنند (مانند دعاى نوزدهم صحیفه سجادیه).
سپس مى افزاید: مستحبات این نماز چنین است: سه روز روزه بگیرند، روز سوم براى خواندن نماز استسقاء از شهر بیرون روند و مستحب است روز سوم، دوشنبه باشد و اگر میسّر نشد روز جمعه را انتخاب کنند و به سوى صحرا بروند، پا برهنه، آهسته قدم بردارند و با وقار راه روند. و این نماز را در مساجد انجام ندهند. و نیز مستحب است که پیران و اطفال و افراد از کار افتاده را با خود همراه کنند و کفّار ذمى با آن ها نیایند و بین بچه ها و مادرانشان جدایى بیفکنند (تا حالت تضرع براى هر دو پیدا شود). هنگامى که امام (علیه السلام) نماز را پایان داد، عباى خود را وارونه کرده به دوش مى پوشد، سپس رو به قبله مى کند و یک صد بار با صداى بلند تکبیر مى گوید و بعد رو به طرف راست مى کند و یک صد بار «سُبْحَان الله» مى گوید و بعد رو به طرف چپ مى کند و یک صد بار «لا إلَهَ إِلاَّ اللهُ» مى گوید، آنگاه رو به مردم کرده و یک صد بار «اَلْحَمْدُللهِ» مى گوید و مردم در تمام این ها از امام