معارف بوک

و نیز امام (علیه السلام) در این جا نخست روى پرورش گیاهان براثر باران ها تکیه مى کند، چراکه زندگى سایر موجودات زنده به گیاهان برمى گردد، زیرا به طور مستقیم گیاه خوارند و یا از حیواناتى استفاده مى کنند که آن ها گیاه خوارند.
البته نباید فراموش کرد که نزول باران بر صفحه اقیانوس ها نیز آثار و برکات فراوانى دارد و گاه گفته مى شود آثار آن کمتر از نزول آن بر خشکى ها نیست.
و نیز نباید فراموش کرد که نقش گیاهان فقط نقش تغذیه موجودات زنده نیست بلکه زیبایى هاى فوق العاده اى به طبیعت مى دهد که مایه نشاط انسان و همه موجودات زنده است. اضافه بر این، از درختان براى ساختن انواع وسایل زندگى، خانه ها، کشتى ها و ابزار مختلف و تهیه سوخت، استفاده مى شود که بدون باران انسان از همه این ها محروم مى گردد.
در جمله بعد، امام (علیه السلام) به ویژگى هاى این باران درخواست شده پرداخته، عرضه مى دارد: «خداوندا! بر بندگان خود منّت گذار با پرورش دادن میوه ها (به وسیله باران ها) و شهر و دیار خود را با شکفتن شکوفه ها زنده ساز و فرشتگان خود را که بزرگوارند و سفیران تو هستند شاهدان این صحنه قرار ده! بارانى مفید، پیوسته، گسترده و وسیع، با دانه هاى درشت، و سریع و شتابان که همه جا ببارد و سیراب کند»؛ (وَامْنُنْ عَلَى عِبَادِکَ بِاِینَاعِ الثَّمَرَةِ، وَأَحْیِ بِلادَکَ بِبُلُوغِ الزَّهْرَةِ، وَأَشْهِدْ مَلائِکَتَکَ الْکِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْیٍ(586) مِنْکَ نَافِعٍ، دَائِمٍ غُزْرُهُ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ، وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ).