معارف بوک

واژه «استهوته» از ماده «هوى» در اصل از ریشه «هُوِىّ» به معناى سقوط از بلندى گرفته شده و از آن جا که هواى نفس، انسان را از قرب خداوند دور مى کند به آن «هوى» گفته شده و واژه «استهوى» به معناى دعوت به هوى پرستى است. بنابراین در جمله بالا امام (علیه السلام) از خداوند تقاضا مى کند توفیقى دهد که هر زمان شیطان ما را به هوى پرستى دعوت کرد اطاعتش نکنیم. در قرآن مجید نیز همین واژه درمورد شیطان به کار رفته است، در آیه 71 سوره انعام مى خوانیم: (کَالَّذِى اسْتَهْوَتْهُ الشَّیَاطِینُ فِی الْأَرْضِ حَیْرانَ)؛ «(گمراهان) همانند کسى هستند که براثر وسوسه هاى شیاطین، در روى زمین راه را گم کرده و سرگردان مانده اند».
واژه «مناواة» از ماده «نَوء» گرفته شده که در اصل به معناى برخاستن با زحمت و مشقت و مبارزه کردن است و مناواة با لشکر شیطان یعنى مبارزه با آن ها.
به هر حال دنیایى که در آن زندگى مى کنیم دنیاى مبارزه است و مهم ترین مبارزه، مبارزه لشکر شیطان با لشکر اهل ایمان است که هرکدام از سلاح مخصوص خود استفاده مى کنند. مؤمنان با استفاده از ایمان و تقوا و پاکى و استقامت و صبر، و لشکر شیطان از سلاح هوى و هوس و فریب و نیرنگ. در بسیارى از جوامع بشرى لشکر شیطان پیروز مى شود وجامعه تبدیل به یک جامعه شیطانى مى گردد، ولى جوامعى که زیر نظر رهبران الهى، پیغمبران و اوصیاى آن ها و کسانى که راه آن ها را مى پیمایند اداره شود، جامعه اى رحمانى خواهد شد.