معارف بوک

هم نعمت هایش را به خاطر تفضّلش از انسان نمى گیرد و هم نیکى هایش را آلوده به ناراحتى ها و زیان ها نمى کند. کسى که این همه لطف و محبت دارد سزاوار است که از او تقاضاى عفو و مرحمت و پذیرش توبه و رحم و عطوفت کنیم.
درواقع این تعبیرات امام (علیه السلام) درسى است براى بندگان که آن ها نیز همچون خداوند عیوب مردم را مستور دارند و رسوا نکنند و اگر کسى در حق آن ها بدى مى کند در توبیخ او شتاب ننمایند و اگر به کسى نعمتى مى بخشند با انجام خطایى آن نعمت را تغییر ندهند و هنگامى که در حق دیگران نیکى مى کنند، آن را با منّت و مانند آن آلوده نسازند.