معارف بوک

در حدیث دیگرى از همان حضرت نقل شده که فرمود:
«وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِماً سَتَرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالاْخِرَةِ؛ کسى که عیب مسلمانى را بپوشاند، خداوند عیوبش را در دنیا و آخرت خواهد پوشانید».(509)
در حدیث دیگرى پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مى فرماید:
«کَانَ بِالْمَدِینَةِ أَقْوَامٌ لَهُمْ عُیُوبٌ فَسَکَتُوا عَنْ عُیُوبِ النَّاسِ فَأَسْکَتَ اللَّهُ عَنْ عُیُوبِهِمُ النَّاسَ فَمَاتُوا وَلا عُیُوبَ لَهُمْ عِنْدَ النَّاسِ وَکَانَ بِالْمَدِینَةِ أَقْوَامٌ لا عُیُوبَ لَهُمْ فَتَکَلَّمُوا فِی عُیُوبِ النَّاسِ فَأَظْهَرَ اللَّهُ لَهُمْ عُیُوباً لَمْ یَزَالُوا یُعْرَفُونَ بِهَا اِلَى أَنْ مَاتُوا؛ در مدینه اقوامى بودند که عیوبى داشتند، ولى آن ها از فاش کردن عیوب مردم خوددارى کردند، خداوند نیز مردم را از افشاى عیوب آن ها بازداشت، درنتیجه از دنیا رفتند در حالى که در نزد مردم هیچ عیبى نداشتند. برخلاف آن ها در مدینه اقوام دیگرى بودند که عیبى نداشتند ولى عیب مردم را افشا کردند، خداوند عیوبى براى آن ها آشکار ساخت که همواره با آن شناخته مى شدند تا زمانى که از دنیا رفتند».(510)
دلیل این مسأله روشن است و آن این که زندگى اجتماعى و همکارى مردم با یکدیگر براساس اعتماد است. از سوى دیگر، هر کسى عیبى دارد، اگر افشا شود اعتماد از بین مى رود و همکارى ممکن نیست.
سپس امام (علیه السلام) به این نکته مى پردازد که تو به من این همه محبت کردى، لازم بود من مقابله به مثل کنم، ولى من مقابله به ضد کردم؛ عرضه مى دارد: «به دنبال این محبت هایى که تو به من داشتى (با نهایت تأسف) این همه لطف و عنایت تو مرا از ادامه کارهاى بدى که از من مى دانستى بازنداشت»؛ (ثُمَّ لَمْ یَنْهَنِی ذَلِکَ عَنْ أَنْ جَرَیْتُ اِلَى سُوءِ مَا عَهِدْتَ مِنِّی).