معارف بوک

و قصد کردن و در این جا مناسب همان معناى دوم است، یعنى خداوندا! دشمن مرا از نیات سوئى که درباره من دارد عاجز و ناتوان ساز!
درواقع امام (علیه السلام) در این جا چهار نفرین درباره دشمنش مى کند، نفرین اول این است که خداوند با قدرتش او را از ظلم باز دارد، دوم این که خداوند با قدرتش قدرت دشمن را در هم بشکند، سوم این که او گرفتارى هایى در زندگانى پیدا کند که وقت ضرر زدن و ظلم کردن به دیگران نداشته باشد و نفرین چهارم این است که خدا قوت و قدرت او را از او بگیرد و چنان ناتوان کند که نتواند به دیگرى ضرر برساند.