در سوره «ق» آیه 17 مى خوانیم: (اِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمالِ قَعِیدٌ)؛ «به خاطر بیاورید هنگامى را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسان اند اعمال او را دریافت مى دارند».
و در آیه 18 سوره «ق» مى فرماید: (ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ اِلاَّ لَدَیْهِ رَقیبٌ عَتِیدٌ)؛ «انسان هیچ سخنى را بر زبان نمى آورد مگر این که فرشته اى مراقب و آماده براى ضبط آن نزد او حاضر است!».
از روایات اسلامى استفاده مى شود که فرشته سمت راست مأمور نوشتن حسنات است و فرشته سمت چپ مأمور نوشتن سیئات.
در حدیثى از امام صادق (علیه السلام) از اجدادش از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «صَاحِبُ الْیَمِینِ أَمِیرٌ عَلَى صَاحِبِ الشِّمَالِ فَاِذَا عَمِلَ الْعَبْدُ السَّیِّئَةَ قَالَ صَاحِبُ الْیَمِینِ لِصَاحِبِ الشِّمَالِ: لا تَعْجَلْ وَأَنْظِرْهُ سَبْعَ سَاعَاتٍ فَاِنْ مَضَى سَبْعُ سَاعَاتٍ وَلَمْ یَسْتَغْفِرْ قَالَ: اکْتُبْ فَمَا أَقَلَّ حَیَاءَ هَذَا الْعَبْدِ؛ فرشته سمت راست امیر بر فرشته سمت چپ است. هنگامى که انسان گناهى کند فرشته سمت راست به فرشته سمت چپ مى گوید: در نوشتن آن عجله نکن و هفت ساعت به او مهلت ده. اگر هفت ساعت بگذرد و توبه نکند به او مى گوید: گناه او را بنویس، چقدر این بنده گنهکار بى حیاست!».(286 )
در این قسمت از دعاى امام (علیه السلام) نیز به نویسندگان سیئات و حسنات اشاره شده و از خداوند تقاضا مى کند که اوقات فراغت آن چنان بگذرد که نوشته کاتبان سیئات خالى از ذکر سیئات و نوشته نویسندگان حسنات از آن سرشار باشد (ذکر صیغه جمع درمورد نویسندگان اعمال در هر دو مورد به این دلیل است که مجموع بندگان در نظر گرفته شده اند).
عرفان اسلامی 3
دعاى یازدهم: حسن عاقبت