صفحه ١٥٠

از خدا مى خواهد که گرفتار این جاذبه ها نشود و وسوسه هاى گناه او را مجذوب گناهان نسازد.
سرانجام از خدا توفیق و یارى مى طلبد که تمام هم و غم و حرکات اعضا و گردش چشم و زبان او همه در مسیر ثواب و دورى از عقاب باشد.
این نکته نیز حائز اهمیت است که امام (علیه السلام) در آغاز این دعا سخن از توبه به میان مى آورد و در ادامه به راه هاى نفوذ گناه در انسان و پناه بردن به خداوند از آن ها اشاره مى کند که درواقع از قبیل طب پیشگیرى است، یعنى چنان شود که گناه نکنیم تا نیاز به توبه باشد و مى دانیم که طب پیشگیرى از طب درمانى مفیدتر و مؤثرتر است.