صفحه ٤٤٥

2- شرط استجابت دعا، قطع اميد از ديگران واخلاص در دعاست. «يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ»
3- آنان كه با سكوت، از خداوند حاجتى مى خواهند، خداوند از حالشان با خبر است ولى دوست دارد بندگانش حاجت خود را به زبان آورند. «إِذا دَعاهُ»
4- انسان بر طبيعت حكومت دارد. «يَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ»
5- آيا در حال اضطرار، به قدرت هاى مادّى توجّه مى كنيد؟! «أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ»

سوره النمل، آيه 63

أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَنْ يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ «63»
كيست كه شما را در تاريكى هاى خشكى و دريا (به وسيله ى ستارگان) هدايت مى كند، و كيست كه بادها را پيشاپيش (باران) رحمتش به عنوان بشارت مى فرستد، آيا معبودى با خداست؟ خداوند برتر است از آن چه براى او شريك قرار مى دهند.

نكته ها:
شايد مراد از هدايت در تاريكى هاى دريا و خشكى، هدايت از طريق ستارگان باشد. زيرا در جاى ديگر مى خوانيم: «وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ» «1»
پيام ها:
1- بهترين راه خداشناسى، توجّه كردن به مشكلات و بن بست هاى زندگى و پيدا شدن راه حل وروزنه هاى اميد به لطف خداوند است. «أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ- مَنْ يُرْسِلُ»
2- حركت بادها با تدبير اوست. «يُرْسِلُ الرِّياحَ»
3- اگر وجدان خود را قاضى كنيم، در مى يابيم كه جز او خدايى نيست. «أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ»
4- هرگونه شرك، محكوم است. «عَمَّا»
5- قرار دادن شريك براى خداوند، توهين به مقام اوست. «تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ»