8- در هيچ مقامى خود را برتر از همگان ندانيم. «عَلى كَثِيرٍ»
سوره النمل، آيه 16
وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ وَ قالَ يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْ ءٍ إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ «16»
و سليمان وارث داوود شد و گفت: اى مردم! زبان پرندگان به ما تعليم داده شده، و از هرچيز به ما عطا گرديده؛ قطعاً اين (بخشش) همان برترى و امتياز روشن است.
نكته ها:
مراد از ارث در اين آيه، وارث شدن مال و حكومت است نه علم و نبوّت؛ زيرا نبوّت قابل انتقال نيست و علوم انبيا نيز چون اكتسابى نيست، قابل ارث بردن نيست، بنابراين حديثى كه مى گويد: انبيا ارث نمى گذارند- و به استناد اين حديث فدك را از فاطمه ى زهرا عليها السلام گرفتند- با اين آيه سازگارى ندارد و بايد طرد شود. (حضرت زهرا عليها السلام همين آيه را در دفاع از حقّ خود براى خليفه ى اوّل تلاوت فرمود. «1» و در «تفسير نمونه» از «سيره ى حلبى» نقل شده است كه ابوبكر تحت تأثير سخنان فاطمه ى زهرا عليها السلام قرار گرفت و سند فدك را پس داد و گريه كرد، ولى عمر دوباره سند را گرفت و پاره كرد!)
حضرت على عليه السلام فرمود: من از طرف خداوند زبان پرندگان و تمام جنبنده هاى زمينى و دريايى را مى دانم. «2»
پيام ها:
1- ارث در تاريخ، سابقه اى بس طولانى دارد. وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ ...
2- علم انبيا الهى است. «عُلِّمْنا»
3- نعمت هاى الهى را ابراز كنيد. «عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ» در جاى ديگر مى فرمايد:
نعمت پروردگارت را بازگو كن. «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ» «3»