نكته ها:
حضرت هود مردم را هم به خدا متوجّه كرد: «فَاتَّقُوا اللَّهَ» هم به نبوّت: «وَ أَطِيعُونِ» و هم به معاد: «إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»
مراد از روز بزرگ در اين جا، همان قيامت است، گرچه در داستان حضرت شعيب به دنيا نيز روز عظيم گفته شده است. «فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ» عذاب روز ابرِ آتشبار آنان را گرفت كه آن عذاب روز بزرگى بود. «1»
پيام ها:
1- تقوا بهترين راه تشكّر از خداوند است. «وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ»
2- هر كس خود مى داند چقدر مورد لطف خداوند قرار گرفته است. «أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ»
3- كاخ ها و ساختمان هاى قوم عاد، با دامدارى وباغ ها و چشمه ها همراه بود.بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً ... بِأَنْعامٍ ... جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ
4- اگر آمادگى و قابليّت نباشد، موعظه ى انبيا نيز اثرى ندارد. «سَواءٌ عَلَيْنا»
سوره الشعراء، آيه 137 - 140
إِنْ هذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ «137» وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ «138»
اين (دعوت تو يا بت پرستى ما) جز شيوه پيشينيان نيست. وما عذاب نخواهيم شد.
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ «139» وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ «140»
پس هود را تكذيب كردند آنگاه ما آنان را هلاك كرديم. البتّه در اين (داستان) بى شك نشانه ى بزرگى است، و (لى) اكثر مردم ايمان آورنده نيستند. و همانا پروردگار تو، همان خداوند عزيز و مهربان است.