معارف بوک

«لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ- فَكَذَّبُوهُ»
8- هدف قرآن از نقل تاريخ، عبرت آموزى است، نه داستان سرايى. «لَآيَةً»
9- اكثر مردم در خط حقّ قرار نمى گيرند. «وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ»
10- مربّى بايد همراه با قدرت، عطوفت نيز داشته باشد. «لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ»
11- همان خداوندى كه شعيب را حمايت و مخالفان او را هلاك كرد، پروردگار تو نيز هست. «إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ» (بيان تاريخ امثال حضرت شعيب، هم مايه ى دلدارى و تسلّى پيامبر است و هم تهديدى براى كفّار و دشمنان)
12- هلاكت مخالفان انبيا، نمودى از عزّت و قدرت الهى است، همان گونه كه مهلتى كه به آنان داده مى شود نمودى از رحمت اوست. «الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ»

سوره الشعراء، آيه 192 - 196

نكته ها:
 «زُبُرِ» از واژه ى «زُبُرِ» به معناى نوشتن و جمع «زبور» به معناى كتاب است.
قرآن را ساده ننگريم، زيرا:
الف: سرچشمه ى آن، «رَبِّ الْعالَمِينَ» است.
ب: واسطه ى آن، «الرُّوحُ الْأَمِينُ» است.
ج: ظرف آن، قلب پاك پيامبر صلى الله عليه و آله «قَلْبِكَ» است.