صفحه ٢٥٨

سوره الفرقان، آيه 40

وَ لَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَ فَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَها بَلْ كانُوا لا يَرْجُونَ نُشُوراً «40»
همانا (مشركان مكّه به هنگام مسافرت به شام) بر منطقه اى كه باران بلا بر آن باريده بود (و سنگباران شده بودند) گذر كردند. آيا آن را نمى ديدند (تا پند گيرند؟) چرا، (منطقه ى قوم لوط را ديدند ولى عبرت نگرفتند، زيرا) آنان به قيامت و رستاخيز اميد و ايمانى نداشتند؟

نكته ها:
مراد از قريه اى كه باران بلا بر آن باريده، قريه ى قوم لوط است كه بارانى از سنگ بر آن باريد، و به فرموده ى امام باقر عليه السلام نام منطقه ى آنان، «سدوم» بوده است. «1»
پيام ها:
1- آثار باستانى مى تواند وسيله ى عبرت باشد. «أَ فَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَها» (نقل تاريخ و بيان سرگذشت گمراهان، زمينه اى براى تبليغ، تربيت و نهى از منكر است.)

         هر كه ناموخت از گذشت روزگار             هيچ ناموزد زهيچ آموزگار

2- گردنكشى در برابر حقّ و استمرار بر كفر، مانع دريافت حقّ است. «أَ فَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَها بَلْ كانُوا لا يَرْجُونَ»
3- تنها كسانى كه نور اميد در دل دارند وقيامت را باور دارند، از حوادث و جرقه ها استفاده مى كنند. «بَلْ كانُوا لا يَرْجُونَ نُشُوراً»

سوره الفرقان، آيه 41

وَ إِذا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُواً أَ هذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا «41»
و هرگاه (كفّار) تو را ببينند، جز به مسخره ات نگيرند، (حرف آنان اين است كه) آيا اين همان كسى است كه خداوند او را پيامبر قرار داده است؟