صفحه ٤٠٣

* براى سليمان، غوّاصى و بنّايى مى كردند. «1» «وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ» «2»
پيام ها:
1- سليمان از لشكريانش سان مى ديد. «وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ جُنُودُهُ»
2- انسان داراى قدرتى است كه مى تواند جنّ و پرنده را (به اذن خداوند) تحت فرمان خود درآورد. «وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ»
3- برخى انبيا حكومت داشتند. «حُشِرَ لِسُلَيْمانَ جُنُودُهُ»
4- جنّ مى تواند به انسان كمك كند. «مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ»
5- ولايت انبيا تنها بر انسان ها نيست. «مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ»
6- نظم، در همه جا ارزشمند است ولى در لشكر و سپاه يك ضرورت و ارزش ويژه است. «فَهُمْ يُوزَعُونَ»
7- تمرين وآموزش و آماده باش، براى لشكر الهى يك ضرورت است. وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ ... يُوزَعُونَ 
8- علم ودانش سليمان وسيله ومقدّمه ى دست يابى به آن همه امكانات وتسخير نيروها شد. وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ ... أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْ ءٍ ... وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ ...

سوره النمل، آيه 18

حَتَّى إِذا أَتَوْا عَلى  وادِ النَّمْلِ قالَتْ نَمْلَةٌ يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ «18»
 (سليمان با لشكر خود حركت مى كرد) تا به وادى مورچگان رسيدند، مورچه اى گفت: اى مورچگان! به خانه هاى خود برويد تا سليمان و لشكريانش شما را ناآگاهانه پايمال نكنند.