صفحه ٣٨٠

7- دريافت كننده ى وحى تنها يك دل است، دل پاك پيامبر «قَلْبِكَ»، ولى دريافت كننده ى وسوسه هاى شيطانى، هر دل آلوده اى است. «كُلِّ أَفَّاكٍ»
8- بدتر از گناه، تكرار و عجين شدن آن با خُلق وخوى آدمى است. «أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»
9- نشانه ى گناهكار آلوده آن است كه گوش خود را در اختيار هر سخنى مى گذارد. «يُلْقُونَ السَّمْعَ»
10- دروغ، سرچشمه ى بسيارى از گناهان و خطرناك تر از آنهاست و لذا قلب دروغ ساز، فرودگاه شيطان مى شود. «تَنَزَّلُ عَلى  كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»

سوره الشعراء، آيه 224 - 227

وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ «224» أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ «225» وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ «226»
 (پيامبر اسلام شاعر نيست، زيرا) شاعران را گمراهان پيروى مى كنند. آيا نديدى كه آنان در هر وادى سرگشته مى روند؟ و مطالبى مى گويند كه به آن عمل نمى كنند؟
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ «227»
مگر آنان (شاعرانى) كه ايمان آورده و كارهاى نيكو انجام داده و خدارا بسيار ياد مى كنند، و پس از آن كه مورد ستم قرار گرفتند (به دفاع از خود) يارى مى طلبند (و با شعر از مظلوميّت خود دفاع مى كنند) و كسانى كه ظالمند، به زودى خواهند دانست كه به كدام بازگشتگاه باز خواهند گشت.

نكته ها:
كلمه ى «غاوون» از «غى»، ضد رشد است، چنانكه در جاى ديگر مى فرمايد: «قَدْ تَبَيَّنَ