صفحه ٢٧٨

بكار مى رود كه انسان از درون مطلبى را مى دانسته، ولى فراموش كرده است)
4- هم شناخت، اراده مى خواهد و هم عمل و شكر. ( «أَرادَ» تكرار شده است)
5- شب و روز، نعمتى شايسته ى شكر و سپاسگزارى است. «أَرادَ شُكُوراً»
6- ياد خدا زمانى ارزش دارد كه بر اساس آگاهى و بصيرت باشد. «أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ»

سوره الفرقان، آيه 63 - 64

وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً «63»
و بندگان خداى رحمان كسانى اند كه روى زمين بى تكبّر راه مى روند، و هرگاه جاهلان آنان را طرف خطاب قرار دهند (و سخنان نابخردانه گويند) با ملايمت (و سلامت نفس) پاسخ دهند.
وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً «64»
و آنان براى پروردگارشان، در حال سجده وقيام شب زنده دارى مى كنند.

نكته ها:
در اين آيات، دوازده صفت از صفات ويژه ى «عِبادُ الرَّحْمنِ» بيان شده كه بعضى اعتقادى، بعضى اجتماعى و بعضى اخلاقى است.
شايد مراد از «مشى» و حركت آرام در زمين، تنها نحوه ى راه رفتن نباشد، بلكه شيوه ى زندگى متعادل را هم شامل شود.
 «هون» هم به معناى تواضع و مدارا و نرمخويى است و هم به معناى سكينه ووقار.
امام صادق عليه السلام فرمود: مراد از «هَوْناً» زندگى كردن بر اساس فطرت و هماهنگ با روحيه اى است كه خداوند آفريده است. يعنى بندگان خدا، خود را به تكلّف و رنج و تعب نمى اندازند. «1» كلمه ى «سلام» در اين جا به معناى سلامِ وداع با ياوه ها و برخورد مسالمت آميز است.