صفحه ٣٤٢

رَبِّ الْعالَمِينَ 
18- خداوند پاداش مبلّغان دينى را برخود لازم كرده است. إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلى  رَبِّ ...
19- رهبر دينى نبايد در موضع تهمت دنياپرستى باشد. «وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ»
20- راه هاى بهانه را ببنديد و كارهاى معنوى را به نيّت اجر و مزد مادّى انجام ندهيد. «ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ» در سوره ى قلم آيه 46 نيز مى خوانيم: «أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ»
21- ايمان به خدا و تقواى الهى، زمينه ى ايمان به رسول و اطاعت از اوست.  «فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ»
22- در مسير تربيت و تكامل، تكرار لازم است. (در اين چند آيه، چند بار فرمان تقوا صادر شده است) فَاتَّقُوا اللَّهَ ...
23- اشرافى گرى مى تواند مانع ايمان آوردن باشد. زيرا مؤمنين در نظر مستكبران، اراذل و فرومايگان هستند. «وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ»
24- بيشتر ياران انبيا، فقرا و گمنامان بودند. «وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ»
25- حرف حقّ و مكتب حقّ را نبايد به خاطر طرفداران گمنام آن تحقير كرد. «وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ»
26- تعاليم انبيا، تبعيض هاى غلط اجتماعى را از بين مى برد. «وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ»

سوره الشعراء، آيه 112 - 113

قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «112»
 (نوح) گفت: من به عملكرد گذشته (كسانى كه شما اراذل مى خوانيد) آگاهى ندارم. (يا مرا با اعمال گذشته ى آنان كارى نيست).
إِنْ حِسابُهُمْ إِلَّا عَلى  رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ «113»
حساب آنان جز بر پروردگارم نيست، اگر شما درك كنيد.