صفحه ١٣٦

و اعتبار خود را بشناسد. «1» و بداند از كجا آمده، اكنون در كجاست وسپس به كجا مى رود.
امام حسين عليه السلام فرمود: «ان الله ما خلق العباد الا ليعرفوه فاذا عرفوه عبدوه فاذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عبادة من سواه» خداوند متعال بندگانش را نيافريده است مگر براى اين كه او را بشناسند، آن گاه كه او را شناختند، عبادتش كنند و چون خدا را عبادت كردند، با پرستش و عبادت او از پرستش غير او بى نياز شوند. «2»
حضرت على عليه السلام فرمود: «الدنيا خلقت لغيرها و لم تخلق لنفسها» «3» دنيا براى ديگرى آفريده شده و براى خود آفريده نشده است. (دنيا وسيله اى است براى رسيدن به آخرت)
آرى، كسانى كه همه ى هدف هاى خود را در درون دنيا جستجو مى كنند، زمين گرا و زمين گير مى شوند. چنانكه در آيه ى 176 سوره اعراف آمده است: «أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ»
         هر دم از عمر گرامى هست گنج بى بدل             مى رود گنجى چنين هرلحظه بر باد آه آه 

پيام ها:
1- آفرينش انسان، هدفدار است. «أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً»
2- همه ى محاسبات انسان، واقع بينانه نيست. «أَ فَحَسِبْتُمْ»
3- در كار خداوند عبث و بيهودگى راه ندارد. أَ فَحَسِبْتُمْ ... عَبَثاً
4- زندگى دنيا بدون آخرت، بيهوده ولغو است. «عَبَثاً» 5- انسان مسئول و متعهّد است. (بايد خود را براى پاسخ گويى در قيامت آماده كنيم). أَ فَحَسِبْتُمْ ... لا تُرْجَعُونَ 
6- هدف آفرينش انسان، در اين جهان خلاصه نمى شود. أَ فَحَسِبْتُمْ ... لا تُرْجَعُونَ 

سوره المؤمنون، آيه 116

فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ «116»
پس برتر است خداوندى كه فرمانرواى حقّ است (از اين كه شما را بيهوده آفريده باشد) خدايى جز او نيست كه پروردگار عرش گرانقدر است.