صفحه ١١٢

سوره المؤمنون، آيه 63

بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هذا وَ لَهُمْ أَعْمالٌ مِنْ دُونِ ذلِكَ هُمْ لَها عامِلُونَ «63»
بلكه دل هاى آنان از اين (كتاب) در غفلت و بى خبرى است و علاوه بر اين كارهايى (ناروا) دارند كه انجام مى دهند.

نكته ها:
در دو آيه ى قبل، درباره ى فرزانگان مخلص فرمود: «هُمْ لَها سابِقُونَ» در اين آيه، درباره ى گروه منحرف مى فرمايد: «هُمْ لَها عامِلُونَ»
آرى، «هر كس با طينت خود مى تند» و «از كوزه همان برون تراود كه در اوست».
كلمه ى «بَلْ» در آغاز كلام، براى انتقال مطلب است. در آيات قبل سخن از نيكان بود، در اين آيه سخن از كفّار است كه عملشان غير از عمل آنان است.
كلمه ى «غَمْرَةٍ» به معناى غرقاب و آبى است كه تمام انسان را فراگيرد. گويا غفلت همه ى وجود آنان را فراگرفته است.
پيام ها:
1- ابتدا روح منحرف مى شود، سپس رفتار تغيير مى كند. «قُلُوبُهُمْ- لَهُمْ أَعْمالٌ»
2- بدتر از رفتار زشت، اصرار و تكرار آن است. «لَهُمْ أَعْمالٌ- هُمْ لَها عامِلُونَ»
3- انسان، ابتدا دست به كار خلاف مى زند، سپس كار خلاف براى او عادت مى شود و او را به خود جذب مى كند، يعنى در مسير عمل و ارتكاب آن قرار مى گيرد و پس از ارتكاب گناه، اسير آن مى شود. «لَهُمْ أَعْمالٌ- هُمْ لَها عامِلُونَ»

سوره المؤمنون، آيه 64 - 65

حَتَّى إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ يَجْأَرُونَ «64»
 (جهل و انحراف و كارهاى ناپسند آنان همچنان ادامه دارد) تا زمانى كه مرفّهان (و خوشگذرانان مغرور) را به قهر خود گرفتار سازيم، در اين هنگام است كه ناله سر مى دهند.
لا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ «65»
 (امّا به آنان خطاب مى شود:) امروز ناله نكنيد، قطعاً شما از جانب ما يارى نخواهيد شد.