7- توكّل قلبى بايد با تسبيح و حمد عملى همراه باشد. «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ»
8- خداوند به كارهاى جزئى مردم علم دقيق دارد. «بِذُنُوبِ عِبادِهِ»
9- گناهكاران نيز بندگان خدا هستند. «بِذُنُوبِ عِبادِهِ»
10- ايمان انسان به اين كه خداوند بر گناهانش آگاه است، بهترين اهرم براى پيدايش تقواست. «بِذُنُوبِ عِبادِهِ»
11- آگاهى خداوند بر گناهان مردم، علاوه بر اينكه تهديدى براى كفّار است، براى پيامبر نيز تسلّى و دلدارى مى باشد كه نگران نباش، ما از كارشكنى هاى آنان آگاهيم و به حساب كفّار لجوج مى رسيم. «وَ كَفى بِهِ بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبِيراً»
سوره الفرقان، آيه 59
الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمنُ فَسْئَلْ بِهِ خَبِيراً «59»
خدايى كه آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روزگار آفريد. سپس بر عرش (قدرت) استيلا يافت (وبه تدبير جهان پرداخت).
اوست خداى رحمان، پس از او بخواه كه بر همه چيز آگاه است، (يا درباره او از خُبره اى بپرس كه مى داند).
نكته ها:
درباره آفرينش جهان در شش روز، در قرآن شش مرتبه سخن به ميان آمده است. مراد از شش روز، يا شش دوره ومرحله و يا مدّتى برابر شش روز طبيعى مى باشد. مولوى مى گويد:
با تأنّى گشت از عالم جدا تا به شش روز اين زمين و چرخ ها
ورنه قادر بود كز كن فيكون صد زمين و چرخ آوردى برون
اين تأنّى از پى تعظيم توست صبر كن در كار دير آى و درست
كلمه ى «عرش» در فرهنگ اسلام، مركز فرماندهى و تدبير آفرينش است و مراد از «اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ» همان تسلّط و تدبير الهى است، به دليل آيه ى 3 سوره يونس كه مى فرمايد: «ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ»