عرض كرد: گمان مى كنم خبر رحلت شما در اين سوره داده شده اى رسول خدا! پيامبر فرمود: مطلب همان گونه است كه تو مى گوئى.
در باره فضيلت تلاوت اين سوره در حديثى از پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله آمده است:
«كسى كه آن را تلاوت كند همانند اين است كه همراه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله در فتح مكّه بوده است».
در حديث ديگرى از امام صادق عليه السّلام مى خوانيم: «كسى كه سوره (إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ) را در نماز نافله يا فريضه بخواند خداوند او را بر تمام دشمنانش پيروز مى كند و در قيامت در حالى وارد محشر مى شود كه نامه اى با اوست كه سخن مى گويد، خداوند آن را از درون قبرش همراه او بيرون فرستاده، و آن امان نامه اى است از آتش جهنم ...».
ناگفته پيداست اين همه افتخار و فضيلت از آن كسى است كه با خواندن اين سوره در خط رسول اللّه قرار گيرد، و به آيين و سنت او عمل كند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
(آيه 1)- هنگامى كه پيروزى نهائى فرا رسد ...! در نخستين آيه اين سوره مى فرمايد: «هنگامى كه يارى خدا و پيروزى فرا رسد» (إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ).
(آيه 2)- «و ببينى مردم گروه گروه وارد دين خدا مى شوند» (وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْواجاً).
درست است كه براى غلبه بر دشمن بايد تأمين قوا و تهيه نيرو كرد، ولى يك انسان موحّد، نصرت را تنها از ناحيه خدا مى داند و به همين دليل به هنگام پيروزى مغرور نمى شود، بلكه در مقام شكر و سپاس الهى در مى آيد.
(آيه 3)- از اين رو در اين آيه مى فرمايد: «پس (به شكرانه اين نعمت بزرگ و اين پيروزى و نصرت الهى) پروردگارت را تسبيح و حمد كن، و از او آمرزش بخواه