صفحه ٣٢٩

و به اين ترتيب آخرين سخن خود را بعد از مطالعه مكرّر و تفكر شيطانى و براى مبارزه با قرآن اظهار داشت.
 (آيه 26)- و اين هم سرنوشت شوم او! در ادامه آيات گذشته كه وضع بعضى از سران شرك و سخن او را در نفى و انكار قرآن مجيد و رسالت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بازگو مى كرد، در اينجا به مجازات وحشتناك او در قيامت اشاره كرده، مى فرمايد:
 «به زودى او را وارد سقر [- دوزخ ] مى كنم»! (سَأُصْلِيهِ سَقَرَ).
 «سقر» به معنى دگرگون شدن و ذوب شدن بر اثر تابش آفتاب است، سپس به عنوان يكى از نامهاى جهنم انتخاب شده و كرارا در آيات قرآن آمده است.
 (آيه 27)- سپس براى بيان عظمت و شدت عذاب دوزخ مى گويد: «و تو نمى دانى سقر چيست»؟ (وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ).
يعنى؛ به قدرى عذاب آن شديد است كه از دايره تصور بيرون مى باشد، و به فكر هيچ كس نمى گنجد، همان گونه كه اهميت نعمتهاى بهشتى و عظمت آن به فكر كسى خطور نمى كند.
 (آيه 28)- آتشى است كه «نه چيزى را باقى مى گذارد، و نه چيزى را رها مى سازد»! (لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ).
اين جمله ممكن است اشاره به آن باشد كه آتش دوزخ بر خلاف آتش دنيا- كه گاه در نقطه اى از بدن اثر مى كند، و نقطه ديگر سالم مى ماند، و گاه در جسم اثر مى گذارد، و روح از آن در امان مى باشد- آتشى است فراگير كه تمامى وجود انسان را در بر مى گيرد، و هيچ چيز را رها نمى كند.
 (آيه 29)- سپس به بيان وصف ديگرى از اين آتش سوزان قهر الهى پرداخته، مى افزايد: «پوست تن را بكلى دگرگون مى كند» (لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ).
 (آيه 30)- و در اين آيه، مى فرمايد: «نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده اند» (عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ).
فرشتگانى كه قطعا مأمور به ترحم و شفقت و مهربانى نيستند، بلكه مأمور به كيفر و عذاب و خشونتند.