(آيه 6)- ولى در اين آيه، مى افزايد: «مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است» (إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ). (آيه 7)- در اين آيه، اين انسان ناسپاس و بى اعتنا به دلائل و نشانه هاى معاد را مخاطب ساخته، مى گويد: «پس چه چيز سبب مى شود كه بعد از اين همه (دلائل روشن) روز جزا را انكار مى كنى»؟! (فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ).
ساختمان وجود تو از يكسو، و ساختمان اين جهان پهناور از سوى ديگر، نشان مى دهد كه زندگى چند روزه دنيا نمى تواند هدف نهائى آفرينش تو و اين عالم بزرگ باشد.
اينها همه مقدمه اى است براى جهانى وسيعتر و كاملتر، و به تعبير قرآن در آيه 62 سوره واقعه «نشئه اولى» خود خبر از «نشئه ديگرى» مى دهد، چرا انسان متذكر نمى شود. (آيه 8)- و در آخرين آيه سوره، مى فرمايد: «آيا خداوند بهترين حكم كنندگان و داوران نيست»؟! (أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ).
در حديثى آمده است هنگامى كه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله سوره «و التين» را تلاوت مى فرمود وقتى به آيه «أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ» مى رسيد، مى فرمود: «بلى و انا على ذلك من الشّاهدين؛ آرى خداوند بهترين حكم كنندگان است و من بر اين امر گواهم».