مى پرسند كه در چه زمانى واقع مى شود» (يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها).
(آيه 43)- قرآن در پاسخ اين سؤال براى اين كه به آنها بفهماند كه هيچ كس از لحظه وقوع قيامت با خبر نبوده و نخواهد بود، روى سخن را به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله كرده، مى گويد: «تو را با يادآورى اين سخن چه كار»؟! (فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها).
يعنى؛ تاريخ وقوع قيامت حتى از تو پنهان است، تا چه رسد به ديگران، اين از آن علم غيبى است كه از مختصات ذات پروردگار مى باشد، و احدى را به آن راهى نيست!
(آيه 44)- سپس مى افزايد: «نهايت آن (قيامت) به سوى پروردگار تو است» و هيچ كس جز خدا از زمانش آگاه نيست (إِلى رَبِّكَ مُنْتَهاها).
اين همان مطلبى است كه در آيه 34 سوره لقمان نيز آمده است: «علم زمان وقوع قيامت تنها نزد خداست».
(آيه 45)- باز براى توضيح بيشتر مى افزايد: «كار تو فقط بيم دادن كسانى است كه از آن مى ترسند» (إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها).
وظيفه تو همين انذار و هشدار و بيم دادن است و بس، و اما تعيين وقت قيامت از قلمرو وظيفه و آگاهى تو بيرون است.
(آيه 46)- و سر انجام در آخرين آيه اين سوره براى بيان اين واقعيت كه تا قيامت زمان زيادى نيست، مى فرمايد: «آنها در آن روز كه قيام قيامت را مى بينند چنين احساس مى كنند كه گوئى توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهى يا صبح آن بيشتر نبوده است»! (كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها).
به قدرى عمر كوتاه دنيا بسرعت مى گذرد، و دوران برزخ نيز سريع طى مى شود كه به هنگام قيام قيامت آنها فكر مى كنند تمام اين دوران چند ساعتى بيش نبود.
«پايان سوره نازعات»