صفحه ٣٨٦

آمده است «وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ».
اين در حالى است كه بهشتيان از چشمه هاى گواراى شراب طهور به وسيله پروردگارشان سيراب مى شوند. (دهر/ 21)
 (آيه 26)- و از آنجا كه ممكن است وجود اين كيفرهاى سخت و شديد در نظر بعضى عجيب آيد، در اين آيه مى افزايد: «اين مجازاتى است موافق و مناسب» اعمالشان (جَزاءً وِفاقاً).
چرا چنين نباشد؟ در حالى كه آنها در اين دنيا قلبهاى مظلومان را سوزاندند، روح و جان آنها را به آتش كشيدند و با ظلم و ستم و طغيان خود بر كسى رحم نكردند.
 (آيه 27)- سپس به توضيح علت اين مجازات پرداخته، مى فرمايد: «چرا كه آنها هيچ اميدى به حساب (و ترسى از عقاب خداوند) نداشتند» (إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً).
و همين بى اعتنائى به حساب و روز جزا مايه طغيان و سركشى و ظلم و ستم آنها شد، و آن ظلم و فساد چنين سرنوشت دردناكى را براى آنان فراهم ساخت.
چرا كه آنها حساب روز قيامت را از برنامه زندگى خود كاملا حذف كرده بودند.
 (آيه 28)- و لذا بلافاصله مى افزايد: «و آيات ما را بكلى تكذيب كردند» (وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً).
هواى نفس آن چنان بر آنها چيره شده بود كه همه آيات بيدارگر الهى را شديدا انكار كردند، تا به هوسهاى سركش خود ادامه دهند، و به خواسته ها و تمنيات نامشروع خويش لباس عمل بپوشانند.
 (آيه 29)- سپس به عنوان هشدار به اين طغيانگران و هم براى تأكيد بر مسأله وجود موازنه ميان «جرم» و «جريمه» و حاكميت «جزاى وفاق» مى افزايد:
 «و ما همه چيز را شمارش و ثبت كرده ايم» (وَ كُلَّ شَيْ ءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً).