صفحه ٣٦٧

(آيه 6)- «براى اتمام حجت يا براى انذار» (عُذْراً أَوْ نُذْراً).
سوگند اول و دوم ناظر به مسأله «بادها و طوفانها» است، و سوگند سوم و چهارم و پنجم ناظر به نشر آيات حق به وسيله «فرشتگان»، و سپس جدا كردن حق از باطل، و بعد القاء ذكر و دستورهاى الهى به پيامبران، به منظور اتمام حجت و انذار است.
 (آيه 7)- حال بايد ديد كه اين سوگندها براى چه منظورى است؟ در اين آيه پرده از روى اين معنى برداشته، مى گويد: «آنچه به شما (در باره قيامت) وعده داده مى شود يقينا واقع شدنى است» (إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ).
بعث و نشور، ثواب و عقاب، حساب و جزا، همه حق است، و ترديدى در آن نيست.
 (آيه 8)- سپس به بيان نشانه هاى اين روز موعود پرداخته، مى فرمايد: «در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند» (فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ).
 (آيه 9)- «و (كرات) آسمان از هم بشكافند» (وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ).
 (آيه 10)- «و در آن زمان كه كوهها از جا كنده شوند» (وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ).
اصولا از آيات متعددى در قرآن مجيد استفاده مى شود كه پايان اين جهان با يك سلسله حوادث بسيار هول انگيز و كوبنده همراه است، بطورى كه نظام آن را بكلى متلاشى مى سازد، و جهان آخرت با نظامى نوين جايگزين آن مى گردد.
 (آيه 11)- و به دنبال آن اشاره اى به صحنه رستاخيز كرده، مى افزايد:
 «و در آن هنگام كه براى پيامبران (به منظور اداى شهادت) تعيين وقت شود» (وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ).
همان گونه كه در آيه 6 سوره اعراف آمده است: «ما هم از كسانى كه رسولان به آنها مبعوث شدند سؤال مى كنيم، و هم از رسولان».
 (آيه 12)- سپس مى افزايد: «براى چه روزى (شهادت اين رسولان و گواهى آنها بر امتها) به تأخير افتاده»؟! (لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ).
 (آيه 13)- «براى روز جدائى» (لِيَوْمِ الْفَصْلِ). روز جدائى حق از باطل،