از پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) پرسیدند: آیا آدم با ایمان ممکن است ترسو باشد ؟ فرمود: آرى. پرسیدند: آیا ممکن است بخیل باشد ؟ فرمود: آرى. پرسیدند: آیا ممکن است دروغگو باشد ؟ فرمود: نه.
2 ـ « قالَ اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام): لا یَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الاِْیمانِ حَتّى یَتْرُکَ الْکَذِبَ هَزْلَهُ وَجِدَّهُ »(56)
امیر مؤمنان على (علیه السلام) فرمود: انسان طعم ایمان را نمى چشد تا دروغ را ـ اعم از جدّى و شوخى ـ ترک کند.
3 ـ « عنه (علیه السلام): جانِبُوا الْکَذِبَ فَاِنَّهُ مُجانِبُ الاِْیمانِ »(57)
از دروغ دورى کنید که با ایمان سازگار نیست.
از این اخبار بخوبى برمى آید که افراد با ایمان از دروغ اجتناب مى کنند و ایمان و دروغ یک جا جمع نمى گردد.
بعید نیست نکته مطلب علاوه بر تیرگى خاصى که دروغ در قلب انسان ایجاد مى کند این باشد که افراد دروغگو روى حساب « مقایسه » به خود، دعوت انبیاء را به آسانى باور نمى کنند، آنها چون خودشان در مسایل کوچک زندگى دروغ مى گویند نمى توانند باور کنند که پیامبران در چنان مسایل مهمى حقیقتاً راست مى گویند، ممکن است چنین کسانى در صف افراد با ایمان باشند ولى اگر اعماق قلب آنها را جستجو و کاوش کنیم خواهیم دید خالى از شک و تردید نیست، البته این درباره افرادى است که دروغ بر وجود آنها سایه افکنده و به تعبیر حدیث « کذّاب » مى باشند.