بدون اخلاق، طرح اجتماع سالم با شکست روبرو مى شود
مى دانیم زندگى انسان یک زندگى اجتماعى است و بدون شک « اجتماع » مهمترین عامل تحول و پیشرفت و یا عقبگرد و انحطاط انسانهاست.
جامعه شناسان معتقدند که انسان بدون اجتماع همه چیز خود را از دست مى دهد ( علوم و دانشها، تکامل روحى و عواطف و حتى سخن گفتن و موضوعات دیگرى مانند آن ).
شاهد گویاى این مطلب، وضع کودکانى است که به عللى از اجتماع بشرى دور افتاده و در یک محیط غیر انسانى مانند « محیط جنگل » در کنار حیوانات وحشى پرورش یافته اند; در تاریخ، امثال این کودکان مکرر دیده شده است، اینها نه تنها نمى توانسته اند حرف بزنند و مفاهیم عالى زندگى انسانى را درک کنند، بلکه از عواطف بشرى نیز در آنها اثرى مشاهده نمى شود و درست رفتار و کردارى مانند حیوانات وحشى جنگل