در جاى دیگر مى فرماید:
( اِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِلاّ آتِی الرَّحْمنِ عَبْدًا )(138)
تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند، بنده اویند.
اسلام در تعلیمات خود حقیقت توحید را به جهان آفرینش نیز گسترش داده و همه جهان را یک واحد معرفى مى کند که از مبدأ واحدى صادر شده است:
( ما تَرى فِی خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُت فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى مِنْ فُطُور )(139)
در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبى نمى بینى ( همه داراى نظام واحد و قانون ثابتى هستند )، بار دیگر نگاه کن ( و به دقت همه موجودات و مخلوقات را بررسى نما ) آیا هیچ شکاف و خللى مشاهده مى کنى ؟
و نیز قرآن همه موجودات زنده را از یک مبدأ معرفى مى کند:
( وَمِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْءِ حَیّ )(140)
و هر چیز زنده اى را از آب قرار دادیم !
به این ترتیب اسلام یکى دیگر از پایه هاى اصلى شرک و اعتقاد به ارباب انواع را درهم کوبیده است، زیرا اعتقاد مزبور بیشتر از این ناشى مى شود که هرکدام از انواع موجودات جهان را یک واحد مستقل و جداى از دیگرى مى پنداشتند و براى هرکدام خالق و مدبر مستقلى قائل بودند.