حقیقت است، آنجا که مى فرماید:
« اِذَا اسْتَوْلَى الْفَسادُ عَلَى الزَّمانِ فَاَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُل فَقَدْ غَرِرَ »(101) هنگامى که فساد در زمانى شیوع پیدا کرد، حسن ظن افراد به هم باعث فریب خوردن است.