415. حیات برزخى و توسل(2757)
در تفسیر نمونه(2758) مى خوانیم: فرقه ى وهّابیون، آیه ى «انّك لاتسمع الموتى» را دستاویز تفكّر انحرافى خود قرار داده، مى گویند: پیامبر اكرم از دنیا رفته وهیچ سخنى را نمى شنود، بنابراین معنا ندارد كه ما پیامبر را زیارت كنیم وخطاب به او مطالبى را بیان كنیم.
پاسخ فرقه ى مذكور این است كه آیه در مقام یك تشبیه اجمالى است؛ نظیر تشبیه قلب سنگدلان به سنگ در تأثیر ناپذیرى، «قلوبكم ... كالحجارة»(2759) نه اینكه قلب آنان در همه چیز مثل سنگ است، زیرا قرآن، حیات برزخى را درباره ى شهدا پذیرفته ونسبت به آن، روایاتى از شیعه و سنّى نقل شده است:
1. محمّدبن عبدالوهّاب در كتاب الهدیة السنیه، ص 41، مى گوید: پیامبر بعد از وفاتش داراى حیات برزخى، برتر از حیات شهداست و سلام كسانى را كه به او سلام مى دهند مى شنود.
2. روایات فراوانى در كتب شیعه واهل سنّت، در این زمینه آمده است كه پیامبر و امامان علیهم السلام سخن كسانى را كه بر آنها از دور و نزدیك، سلام مى دهند مى شنوند و پاسخ مى دهند و حتّى اعمال مردم بر آنان عرضه مى شود.(2760)
3. ما خود شاهد هزاران نمونه از توسلاتى هستیم كه عین سخن و درخواست افراد متوسّل، لباس عمل پوشیده است.
4. در صحیح بخارى مى خوانیم: رسول خداصلى الله علیه وآله با كفّار هلاك شده ى جنگ بدر گفتگو مى كرد و همین كه مورد سؤال عمر قرار گرفت، فرمود: «والّذى نفس محّمد بیده ما انتم باسمَع» به خدایى كه جانم در دست اوست، شما از آنان شنواتر نیستید.(2761)
5. حضرت على علیه السلام در پایان جنگ جمل فرمود: لاشه ى كعب بن سور را بنشانند، سپس به او كه هلاك شده بود فرمود: واى بر تو كه علم و دانش، تو را سودى نبخشید و شیطان تو را گمراه كرد و به دوزخ فرستاد.(2762)